κρατος φονιας

τρία δυο ένα σε παράσταση θα παίξεις
δεν τους απασχολεί το αν θ αντέξεις
και αν ο ρόλος που σου δ΄σαν ειν ακραίος
θα σε ντύνουν μαριονέτα να σ ωραίος

μα είναι φορές που θες να βρεις την αλήθεια
τι συνέβη να μάθεις χωρίς παραμύθια
κι ας κολυμπήσεις σε κόσμους αγνώστους
σε καταστάσεις που προσελκύουν αρρώστους

στο ημερολόγιο λευκές οι σελίδες
το κράτος φονιάς μπροστά σου το είδες
η επανάσταση στο αίμα καταλήγει
και καπου εκεί το θέμα λήγει

ο δρόμος κλειστός κανείς στη πλατεία
σκυμμένα κεφάλια που παν σε κηδεία
πόνος πικρός στη ψυχή τους κρυμμένος
σκόρπιες ιδέες που δείχνουν το μένος

το φέρετρο μάνες το πλησιάζουν
χέρια απλώνουν και το αγκαλιάζουν
το δάκρυ λουλούδι ζωγραφίζει
μα ο νεκρός πίσω δεν γυρίζει