νυχτα ερωτα

μην με πλησιάζεις, κλαίω

να με φιλάς και ας φταίω

μη μ αγνοείς , φωνάζω

να με ζητάς διατάζω

ψυχή μου βρες ψυχή

το σ αγαπώ να ηχεί

Ζωή μου βρες Ζωή

δροσιά, γλυκιά, πνοή

φεγγαριασε ο έρωτας

τα χάδια σου παλεύοντας

αστεριασε και το κορμί

φανέρωσε του πόθου την ορμή

φωνές από έρωτα

μιλα μου, για νιώσε το ταξίδι
ξέθαψε και ένα παλιό παιχνίδι
τραγούδα μου του έρωτα το χάδι
γέλα μου, σε βλέπω στο σκοτάδι

οι χτύποι της καρδιάς σου, ποίημα
συνοδοιπόρος η ψυχή στο κύμα
φυσάς πλησιάζω,  σ αγκαλιάζω
και στη δροσιά σου αγαλιάζω

όπως και εσύ μπορώ και γω
να χαίρομαι που λέω σ αγαπώ
δωσ μου το χέρι σου για ελπίδα
στα μάτια μου φαντάζεις ηρωίδα

εμείς στο παραμύθι μας θα κατοικούμε
παρέα στην ανάσα μας να ευτυχούμε
και αν έξω ρίχνει άγριες καταιγίδες
στο πλάι σου θα γίνονται ηλιαχτίδες

βράδυ Σαββάτου

βράδυ Σαββάτου, χειμωνιάτικος καιρός

η διάθεση παρόμοια, τσιγάρο και αλκοόλ

λίγο από μνήμες προτάσεις για το μέλλον

προβλήματα και σκέψεις ακαθόριστα δοσμένες στο μυαλό

φευ!

πήγε δέκα, τα αστέρια πήραν τη θέση τους στον ουρανό

σχηματίστηκαν και  πέφτει  που και που και από ένα

μάζεψα πολλές ευχές και όποιες προλάβω θα τους πω

να τις πάρουν μάζι τους στο ταξίδι τους, το αντίο

φευ! 

αέρας περνάει από τα ρούχα μου, μα θέλω να κρυώνω

έξαλλου και το σκοτάδι συμβολίζει τις κρύες αισθήσεις των ματιών

έβρεξε χτες, η μυρωδιά της υγρασίας ανακατεύεται μαζι με το ουίσκι μου

αυτός ο ήχος της νυχτιάς εν τέλει ερωτεύει τη μελαγχολία μου

φευ!

προθέσεις ηλιθιου

ημέρες φεγγαριού και νύχτες του ηλίου
χλευάζουνε με ψέματα προθέσεις ηλίθιου
μες σε βροχές, κατάρες  να ποτίζουν
για να αυνανίζονται οι λαοί, καρκίνο να ψωνίζουν

για τις φωτιές αυτές που μαχαιρώνουν βράδυ
για κείνες τις ψυχές που εκπορνεύουν χάδι
για όλες εκείνες τις φορές που διακορευουν
δώσε μου δύναμη Θεέ, θέλω να φεύγουν

μπορώ; έχω πνοή για να απωθήσω ψεύτες

που γλενταγαν κορόιδευαν και έθρεψαν τους κλέφτες

μαρτύριο η αλήθεια τους, για δυνατό στομάχι

ανέντιμοι ανήθικοι κορόιδεψαν τη μάχη

εξαπατήθηκα στα λογία τους, γελάστηκα από πράξεις
μου έλεγαν προχώρησε μην σκέφτεσαι να αλλάξεις
και έφυγαν οι νεότητες, σκορπίσανε οι δυνάμεις
σουφρώσανε τα χέρια μου, αγκαθια της παλαμης

τώρα γυμνός, σχεδόν νεκρός και κουρασμένος
αφήνοντας το πνεύμα μου, είμαι μαρμαρωμένος
δεν άξιζα το τέλος μου να φέρνει λίγο από πουτάνες
που μοίρασαν τη γύμνια τους χωρίς να γίνουν μάνες

ΔΝΤ και άλλα

Πήγε στο Καστελόριζο μετά από μερικούς μήνες πρωθυπουργίας του και ανακοίνωσε την είσοδο της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θυμίζοντας περισσότερο διαφημιστή παρά εκλεγμένο πρόεδρο. Μαζί με άλλους υπουργούς του ανακοίνωσε σκληρά μέτρα με σκοπό να θωρακιστεί η Ελλάδα από τις κακές αγορές, δηλώνοντας μάλιστα ότι μέσα σε λίγο καιρό η χώρα θα έμπαινε σε τροχιά ανάπτυξης, θαρρείς πως σαράντα χρόνια οικονομικής κραιπάλης μπορούν να διορθωθούν πολύ γρήγορα. Είναι πια δεδομένο ότι το ΔΝΤ απέτυχε να διορθώσει τις όποιες στρεβλώσεις έχει η Ελληνική οικονομία με συνέπεια το βιωτικό επίπεδο των κατοίκων αυτής της χώρας να πέφτει συνεχώς, ενώ δεν εμφανίζονται πια ούτε ελπιδοφόρα μηνύματα.

Αρχικά πρέπει να εστιάσουμε στην φύση του ΔΝΤ. Το ταμείο αυτό συστάθηκε με σκοπό να παρέχει τεχνική και οικονομική βοήθεια σε χώρες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν δυο όψεις. Από τη μία οι χώρες αυτές και από την άλλη κάποιες άλλες χώρες, τράπεζες και γενικότερα ένα ολόκληρο σύστημα που βλάπτονται από την κρίση της χώρας. Στην Ελλάδα για παράδειγμα η οικονομική καταστροφή της χώρας θα σήμαινε και μια μεγάλη κρίση στους δανειστές της - οι οποίοι θα έχαναν τα λεφτά τους - στα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη που θα έβλεπαν την ΕΕ να κλυδωνιζόταν βίαια από τα νέα δεδομένα και πολλούς άλλους με σίγουρα μεγαλύτερη δύναμη από την Ελλάδα. Με όλους αυτούς καθίσταται προφανές ότι το ΔΝΤ μπορεί να έρχεται να βοηθήσει τις προβληματικές χώρες όμως ουσιαστικός του στόχος είναι να προασπίσει τα συμφέροντα των ισχυρών που βλέπουν τις επενδύσεις τους να αντιμετωπίζουν πρόβλημα Εξαιτίας αυτού να μέτρα που παίρνονται σε αυτές τις χώρες είναι αρκετά βίαια και δεν έχουν κανένα σκοπό να κάνουν τις οικονομίες πιο υγιείς αλλά όσο το δυνατόν να βοηθήσουν τους υπόλοιπους που πλήττονται από αυτό να πάρουν πίσω αυτά που φαίνεται ότι χάνουν. Ουσιαστικά γίνεται ένα πλιάτσικο ο λαός φτωχοποιείται, ξεπουλιέτε κρατική περιουσία φυσικοί πόροι και πολλά άλλα.

Το ένα μνημόνιο έφερε το άλλο που απλά βαπτιζόταν αλλιώς, Οι αυτοκτονίές άρχισαν να γίνονται καθημερινό φαινόμενο, όλα άρχιζαν να ξεπουλιούνται για κάποια εφήμερα έσοδα, κατόπιν εντολής. Όλοι αυτοί που ήρθαν ως σωτήρες, ως ανώτερη θεική δύναμη δεν κατάφεραν τίποτε παραπάνω από το να βάλουν το λαο σε ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο. Η ελλάδα προσέφυγε σε αυτούς για να μειώσει τα τεράστια έλλειματα της και εκείνοι πρότειναν εκ νέου δανεισμό της χώρας. Με άλλα λόγια στο πρόβλημα της υπερχρεωμένης Ελλάδας προέβαλαν ως λύση των εκ νέου δανεισμό της - πρότειναν ως λύση το ίδο το πρόβλημα.

Βέβαια για να συμβούν όλα αυτά χρειάστηκαν και αρκετοί πολιτικοί , δημοσιογράφοι ένα ολόκληρο σύστημα από την Ελλάδα για να στηρίξει αυτήν την αντιλαϊκή εως προδοτική λαίλαπα. Είναι οι άνθρωποι που βάπτισαν το υπουργείο απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων ως διοικητικής μεταρρύθμισης, είναι οι άνθρωποι που θέλουν τον εκσυχρονισμό του συντάγματος τη στιγμή που οι ίδιοι το έχουν παραβιάσει κατ επανάληψιν, είναι οι άνθρωποι που δεν βρήκαν κανέναν άνθρωπο ένοχο, πλην του Τσοχατζόπουλο, για την καταλήστεψη των δημόσιων ταμείων, είναι οι άνθρωποι που θεώρησαν ως το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης Παπανδρέου το ότι ζήτησε δημοψήφισμα, δηλαδή της πρώτης φοράς μετά από τόσα χρόνια που ζητήθηκε η άποψη του λαου. Μας όρισαν για πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη που δεν τον ήξερε κανείς ως εγγυητή της ενότητας, είναι οι άνθρωποι που όπως χώριζαν τη ΔΕΗ σε καλή και κακή έτσι χώρισαν και την ακροδεξιά σε καλή και κακή με τη μια να τη στέλνουν στη φυλακή και την άλλη στα υπουργεία της συγκυβέρνησης. Είναι οι ίδιοι που για να περάσουν ένα μέτρο ρωτούσαν την τρόικα λες και δεν είναι κυβέρνηση αλλά ομάδα πίεσης της Κυβέρνησης του ΔΝΤ.

μικροί θεοι

φαντάσου να  υπάρχουν οι πληγές που δείχνουν την αλήθεια

ψάχνω να δω ποιος κρύβεται μέσα σε χαρακιές στα στήθια

τρομάζουν οι θνητοί, δεν είναι έτοιμοι να αγγίξουνε το μυστικό

προσεύχονται, δακρύζουν και παγιώνουμε ρυθμό σαδιστικό

πλησιάζω και κρυώνω, πρέπει όμως να μάθω για το φως

κάποιοι το ορίζουν θάνατο, σταυρώνεται για μένα ο Θεός;
τα μάτια μου φωνάζουνε να φύγω, τα αυτιά μου τρέμουν
φεύγω! δικάστε τους σταυρώστε τους μας κλέβουν

ψέμματα, ολές οι ανώτερες δυνάμεις με γέννησαν χαμένο
νεκρό πριν γεννηθώ, σε ορέξεις ισχυρών χαμένο διαλυμένο
παγίδα!  παγίδα; σκιάζομαι που δεν γνωρίζω πως τον λένε
Γιαχβέ Ιησού ή Δία...  όλοι η κανείς αναρωτιέμαι  φταίνε;

ποιος εισαι πια;

δεν έχουν ήχο οι φωνές,
θυμάμαι
δεν είναι μαύρες οι σκιές,
φοβάμαι
τα μάτια μου φτωχά, και εγώ
κοιμάμαι

κοιμάμαι,
μην κοιτάς στα μάτια σε φοβάμαι
φοβάμαι,
μην μου χαμογελάς δεν σε θυμάμαι
θυμάμαι
πως έπαψα μαζί σου να κοιμάμαι

θρανεια νεκρα

σκουπίζει η γη βροχές για να ποτίσει τα λουλούδια
να ξεδιψάσει απ τους τάφους τους αθώα αγγελούδια
που δίστασε ο φτωχός  Θεός να τους χαρίσει μέλλον
και εκείνα δεν επέζησαν των ισχυρών θυέλλων

άδειασαν τα σχολεία, καθώς πεθάναν πια οι μαθητές
και στα νεκροταφεία τους διδάσκουν  οι καθηγητές
μα τα αναγνωστικά κενά, σταλλάζουν μόνο αίμα
κοιτώ τον ουρανό, ρωτώ, μα δεν μου ρίχνει βλέμμα

θρηνώ, ανοίγω τάφους για να ζητήσω  μια συγνώμη
παραπλευρες απώλειες μου λένε οι στρατονόμοι
φόνος ανταπαντώ, μα δεν αντεχω αλλο να σκάβω
 όσο και να αντιδρω με προορίζουν σκλάβο

μαζι σου

διατάζουν οι ματιές πως το κορμί σου θέλγω
και με ένα χάδι σου ζεστό απ τις αισθήσεις φεύγω
λιποθυμώ στα χείλη σου και σαγηνευτικά προστάζω
στη μέθη σου  βασίζομαι, στις αγκαλιές σταλάζω

κοχύλι η αγάπη μου και αναβλύζει μέλι
στοχεύοντας τα στήθη σου πετάγοντας τα βέλη
μελώνω τις διαθέσεις σου, γοητεύω τις ορμές σου
μου αρκεί να ακούσω μια φωνή, να γίνω εκκρεμές σου

αποκοιμήθηκα στα πόδια σου,  μα μου πετάνε φλόγες
στα όνειρα διείσδυσαν, υπόσχονται ηδονή οι κολόνιες
στις μυρωδιές τους χάζεψα, με την υφή τους μπλέκω
τον έρωτα το σ αγαπώ και το ποθώ διαπλέκω

ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ

Υπάρχουν φορές όπου παρακολουθώντας την Ελληνική επικαιρότητα καταλαβαίνεις ότι ο τρόπος  με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι που κατέχουν εξουσία τα τεκταινόμενα ακολουθεί τα όρια του παραλογισμού. Στρέφουν τον κόσμο προς κάποια συμπεράσματα τα οποία αναλύοντας τα δεδομένα δεν θα μπορούσες ποτέ να καταλήξεις εκεί που κατέληξαν εκείνοι.

Πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Αργεντινής, με την κυβέρνηση να προωθεί τη λογική ότι καλώς προσφύγαμε στο ΔΝΤ επειδή η Αργεντινή ξαναπτώχευσε. Μηδέν λογική αλλά ας ακολουθήσουμε αυτή τη συλλογιστική. Στην Ελλάδα μετά την επίθεση των αγορών προτάθηκαν κάποιες λύσεις με τις πιο σημαντικές να είναι δυο. Πρώτον να μπούμε στα μνημόνια και δεύτερον να ακολουθήσουμε την πολιτική της Αργεντινής. Η Αργεντινή μετά από 13 χρόνια ξαναπτώχευσε οπότε η πρώτη πολιτική είναι η σωστή. Πολλά τα λάθη. Η Ελλάδα - εντός ευρώ βέβαια- έχει πτωχεύσει δυο φορές μέσα σε δύο χρόνια. Μπορεί να μην έγινε μια γενικευμένη στάση πληρωμών όμως ουσιαστικά πτώχευσε. Δεύτερον, δεν είναι όλες οι οικονομίες οι ίδιες. Το ότι μπορεί η οικονομία της Ελλάδας να ακολουθούσε την πολιτική της Αργεντινής  ασφαλώς και δεν σημαίνει ότι αυτές οι οικονομίες ταυτίζονται σε όλα τα άλλα. Δεν έχουν το ίδιο χρέος δεν έχουν την ίδια διαφθορά δεν είναι ίδιες. Τέλος έστω και ας δεχτούμε ότι καλώς δεν γίναμε Αργεντινή.Αυτό σημαίνει πως η λογική των μνημονίων που μπήκε η χώρα είναι σωστή;

Δεύτερο παράδειγμα οι τελευταίες ευρωεκλογές. Ο πόλος της συγκυβέρνησης ουσιαστικά πάτωσε, οι Έλληνες που δείχνουν να στηρίζουν την κυβέρνηση γίνονται όλο και πιο λίγοι, ενώ νιώθουν πλήρως ανασφαλείς από την σημερινή πολιτική. Αυτό δεν είναι το συμπέρασμα; Όχι βέβαια. Οι εκλογές είναι ένα τεράστιο χαστούκι στο Σύριζα. Οι εκλογές έδειξαν πως οι Έλληνες επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αύξησε το ποσοστό του  δεν θέλουν να σκίζουν τα μνημόνια. Η Νέα Δημοκρατία είχε φυσιολογική φθορά ως κυβερνών κόμμα  με το ποσοστό της να θεωρούν πως δίνει νομιμοποίηση στην δικομματική , με το όλον ζήτημα να  εστιάζεται συντονισμένα στο πως σκέφτεται ο ΣΥΡΙΖΑ και το τι κάνει. Γενικότερα η τάση αποπροσανατολισμού ήταν σαφής. Οι εκλογές έγιναν για να αποδείξουν κάτι στο ΣΥΡΙΖΑ, οι πολιτικές συζητήσεις είχαν αποκλειστικό θέμα την αντιπολίτευση με επιχείρημα ότι αφού δεν πήρε πάνω από 30% δεν δικαιούται να μιλάει. Πιθανώς, ένα από τα συμπεράσματα να είναι αυτό, όμως είναι τόσο δυνατό ώστε όλες μα όλες οι κουβέντες να κατευθύνονται προς αυτήν τη λογική; Ξεκάθαρα όχι, το πρόβλημα δεν είναι αν πέτυχε το πολιτικό μάρκετινγκ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ότι ο κόσμος κατέγραψε την απόγνωση του προς το πολιτικό σύστημά, είτε μέσα από την αποχή είτε μέσω της ευκολίας που ψήφισε ναζιστικά μορφώματα είτε...είτε. Μην ξεχνάμε ένα ακόμα μήνυμα που έδειξαν οι εκλογές. Πως αν ένα κόμμα είναι μικρό ο μόνος τρόπος για να  μπει στην επικαιρότητα και να προβληθεί είναι να καταγράψει φθορά. Το φαινόμενο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων είναι χαρακτηριστικό,  ένα κόμμα σχεδόν κρυμμένο από τα καθεστωτικά media πήρε προβολή μόνο όταν αποχώρησαν κάποια στελέχη του. Οι θέσεις του κόμματος δεν ακούστηκαν ποτέ, ακούστηκαν μόνο οι κλυδωνισμοί στα εσωτερικά του.

Είναι δεδομένο πως όταν δεν μπορούν να κρύψουν την επικαιρότητα ο μόνος τρόπος για να ... αντιμετωπιστεί είναι να διαβαστεί διαφορετικά, να τονιστούν άλλα σημεία της με σκοπό η μάζα να αποπροσανατολιστεί. Καταργείτε η κοινή λογική, παρουσιάζονται νοηματικά χάσματα.. Ο τρόπος που προβάλλονται οι απεργίες που ουσιαστικά έχουν στόχο να στρέψουν τη μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη, ο τρόπος που προβλήθηκε η σύλληψη Μαζιώτη που θεωρήθηκε τεράστια επιτυχία της αστυνομίας, και ας άνοιξε πυρ στο πιο τουριστικό δρόμο της Ελλάδας όπως  και πολλά άλλα δείχνουν ένα πράγμα, ότι δεν πρέπει ποτέ να αφήνεις τους άλλους να βγάλουν για εσένα συμπεράσματα γιατί δεν έχουν πάντα την πρόθεση να σε ξυπνήσουν και να σου δώσουν τα γεγονότα στη σωστη τους διάσταση.