χρυσοσκονη του μηδενος

υπάρχουν  άνθρωποι που μες στη φτώχεια ξαγρυπνουν

μπορεί να ναι απένταροι μα προτιμούν να μην σε προσκυνούν

εγώ  φοβάμαι όμως να σε φτυσω, να πορευτω μονάχος

διοτι είμαι ριψασπις, δεν κάνω εγώ για μονομάχος

ξέρω πως έχεις τα κλειδιά μα είσαι χρυσόσκονη του μηδενός

εκπορνευομενο απόστημα ανάλογα με το ανάστημα του καθενός

συστημικοί καιροί που δεν μετράνε χρόνο αλλά  γεννούν ντροπή

και ούτε που καταλάβαμε πως φτάσαμε σε αυτήν την εκτροπή

τα όνειρα κοστίζουν δυο ευρώ και τα πληρώνεις κας

και περιμένεις να εκπληρωθούν ενώ και σύ θα σκας

αναρωτιέσαι αν θα πρεπε το αίτημα σου  να δεχτούν

μα εγώ σου εξηγώ πως είναι υπερβολή να σ ανεχθούν

βύθισαν τη χώρα στο σκοτάδι, ξεπούλησαν Ελλάδα

αλλά να είσαι σε όλα προσοχή, να στέκεσαι λαμπάδα

να τους δηλώνεις πίστη, προσταγή σε κάθε εντολή τους
φροντισε να σαι άδικος για να τεθείς στη δούλεψη τους

αν απορείς για ποιους μιλώ αυτές τις λέξεις, δεν θυμάμαι
ούτε και εγω τους ξέρω μα έμαθα να τους φοβάμαι
ίσως να βρίσκονται παντού, περικυλωσανε τα πάντα
για αυτά και παραδίνομαι στων αλλων τα κουμαντα

πουδραρισα χρυσόσκονη και τέντωσα τα χέρια
και περιμένω να κρεμάσουν δυο σκοινιά μιζέρια

δώστε ένα πένθιμο ρυθμό, χτυπήστε παλαμάκια

θέλουν όταν μαριονετω να κάνω τσαλιμάκια