ουρανε απαντα

αργά το βράδυ και το φεγγάρι με κοιτά αμίλητο
ίδιο με χτες χωρίς να θέλει κάτι να μου πει
 μα εγώ το βλέπω θλιμμένο με σκέψεις
 τη νύχτα που βασιλεύει νιώθει και βλέπει πολλά

γιατί δεν αντιδρά και αφήνει τη θλίψη
γιατί ποτέ δεν είπε στους κακούς αρκετά
να φταίει που είναι μακριά και δεν επεμβαίνει
 η μήπως δεν έχει τέτοια εντολή

 θα περιμένω να ξημερώσει να δω και τον ήλιο
  μήπως εκείνος επιτέλους σπάσει τη σιωπή του
και μου δώσει μια γνώμη για ότι συμβαίνει
 να μάθω επιτέλους αν θα δοθεί λύση στο μίσος

 τα μάτια μου κλείνουν, θέλουν ύπνο
μα άλλη μια μέρα με αναπάντητα ερωτήματα;
 Ίσως να πρέπει να συμβιβαστώ με την ιδέα
Πως ο ήλιος και το φεγγάρι απλά μας φωτίζουν