θρανεια νεκρα

σκουπίζει η γη βροχές για να ποτίσει τα λουλούδια
να ξεδιψάσει απ τους τάφους τους αθώα αγγελούδια
που δίστασε ο φτωχός  Θεός να τους χαρίσει μέλλον
και εκείνα δεν επέζησαν των ισχυρών θυέλλων

άδειασαν τα σχολεία, καθώς πεθάναν πια οι μαθητές
και στα νεκροταφεία τους διδάσκουν  οι καθηγητές
μα τα αναγνωστικά κενά, σταλλάζουν μόνο αίμα
κοιτώ τον ουρανό, ρωτώ, μα δεν μου ρίχνει βλέμμα

θρηνώ, ανοίγω τάφους για να ζητήσω  μια συγνώμη
παραπλευρες απώλειες μου λένε οι στρατονόμοι
φόνος ανταπαντώ, μα δεν αντεχω αλλο να σκάβω
 όσο και να αντιδρω με προορίζουν σκλάβο