γυναικα

αδύναμα τα πλάσματα που σου μιλάνε
επισκιάζεις κάθε τους σκέψη
τους κλέβεις το νου τα λογικά
τους πλησιάζεις και εκείνοι κάνουν ένα βήμα
σκεπτόμενοι το πως η καρδία τους θα σε αντιμετωπίσει....
χαμένο παιχνίδι όμως... στο τέλος τους κερδίζεις
τους νικα το χαμόγελο σου...
όμως δεν ξέρω το γιατί αλλά θέλω να με πλησιάσεις
και ας ξέρω πως θα ηττηθώ
μου αρκεί που θα σε νιώσω δίπλα μου

φθινοπωρινη καταιγιδα

κάλεσμα ερωτικό η φθινοπωρινή καταιγίδα
που σε φωνάζει ν αφεθείς μην ψάχνεις για παγίδα
κάθε σταγόνα της βροχής που  πέφτει στο κορμί σου
να σ ερεθίσει προσπαθεί ν αδράξει τη στιγμή σου

απόλαυση υγρή σαν σύννεφου πορεία
ταξιδευτής της αύρας σου, φιλήδονη ιστορία
τα μάτια μου κλειστά τα χείλη σου θα ψάχνουν
τα όνειρα σου διαπερνούν και παραμύθι φτιάχνουν

ο ουρανός μας αγαπά αστέρι μας φωτίζει
και το φεγγάρι μέλωσε  ατμόσφαιρα χαρίζει
συνοδοιπόρος και ο καιρός τα ρούχα  μας θα βρέχει
μα όταν σε νοιώθει η καρδία και αστραπές αντέχει

κυριαρχε λαε

ο άνθρωπος κατάφερε και πήγε στο φεγγάρι

μα ο Έλληνας της εκκλησίας κλέβει το παγκάρι

προβάλλεται σαν έξυπνος με το μυαλό σε λύσεις
μα είναι πονηρός και δεν πληρώνει κλήσεις

η Ευρώπη αποφάσισε να σώσει  την Ελλάδα

να τρώνε όλοι στα χωρία φρέσκια φασολάδα
μα τα στικακια φεύγουνε σαν χάνονται στο δρόμο
οι πλούσιοι διαφεγουνε και οι φτωχοί στο τρόμο

η σύνταξη μειώνεται  για το μηδέν πλησιάζει
επιλογή της τρόικα που το κοινό διχάζει
στημένη η κυβέρνηση σωπαίνει στα μεγάλα
δεν αντιδρά στις ιαχές που τους ζητούν κρεμάλα

κυρίαρχε λαέ  γιατί μες στο σκοτάδι μένεις
και τους προδότες στη βουλή τους τρέμεις
εσύ τους ψήφισες εσύ να τους γκρεμίσεις
σελίδα για το τόπο σου αμέσως να γυρίσεις

φως στο σκοταδι

σκοτάδι και γω περιπλανώμενος ανάμεσα στις λέξεις

ψάχνοντας εκείνες που θα φωτίσουν την καρδία σου

δεν χρειάζεται να με βλέπεις μου αρκεί απλά να συλλέξεις

τις εικόνες μου για να ζωγραφίσεις την ακρογιάλια σου

σώπαινε να πω αλήθειες και ας μη σε κοιτώ στα μάτια

δεν θέλω να φοβηθείς γιατί ίσως δάκρυσω για σένα

μαζί σου ο χρόνος σαν χρυσός εικοσιτέσσερα καράτια

και όταν λείπεις τα πάντα γύρω μου σχεδόν πεθαμένα

δώσε μου το χέρι σου κρυώνω όταν δεν σε ακουμπάω

θέλω να σε μυρίσω ,  να αισθανθώ που με γλυκαίνεις

ακόμα και με ένα άγγιγμα σου νιώθω πως μεθάω

σ αγαπώ μωρό μου και ότι και αν κάνεις  με τρελαίνεις

χριστουγεννιατικη μελαγχολια

τωρα που φυγαν οι γιορτες
και μεινες παλι με ευχες
κατσε και πιες κατσε και πιες

θυμάσαι που άλλαζε ο χρόνος
για λίγο τέλειωσε ο πόνος
και πάλι μόνος και πάλι μόνος

Χριστούγεννα με δέντρο στολισμένο
το πέταλο στο τοίχο κρεμασμένο
και τα παιδιά στα κάλαντα με δώρα
τραγούδι γιορτινό σ όλη τη χώρα

πέταξε το δέντρο, σπασε τα στολίδια
 δώσε νέα αρχή , ξέφυγε απ τα ίδια
μελαγχόλησε τη μέρα που γελάνε
στα ψεύτικα τους γύρω τους φυλάνε

όταν οι γιορτές σε κοιτάνε και σου λένε ότι πρέπει να περάσεις καλά σίγουρα δεν φταις εσύ που μελαγχολείς. ψεύτικη ευτυχία χαρούμενες μουσικές να σου λένε ότι επειδή έχουμε Χριστούγεννα πρέπει να σαι όμορφα και να το δείχνεις αγοράζοντας ακριβά δώρα για το συνάνθρωπο...κρυψε τα προβλήματα στο χαλακι του σπιτιού βάλε τη χρυσόσκονη στο πρόσωπο σου και φώναξε είμαι ευτυχισμένος και το βράδυ όταν θα γυρίσεις και θα χει φύγει η χρυσόσκονη ίσως σου φωνάξει ο καθρέφτης σου και σου πει το πόσο μαλάκας είσαι που πίστεψες ότι επειδή είναι Χριστούγεννα και άκουσες 10 ευχές παραπάνω ότι άγγιξες την ευτυχία