σκοτάδι και γω περιπλανώμενος ανάμεσα στις λέξεις
ψάχνοντας εκείνες που θα φωτίσουν την καρδία σου
δεν χρειάζεται να με βλέπεις μου αρκεί απλά να συλλέξεις
τις εικόνες μου για να ζωγραφίσεις την ακρογιάλια σου
σώπαινε να πω αλήθειες και ας μη σε κοιτώ στα μάτια
δεν θέλω να φοβηθείς γιατί ίσως δάκρυσω για σένα
μαζί σου ο χρόνος σαν χρυσός εικοσιτέσσερα καράτια
και όταν λείπεις τα πάντα γύρω μου σχεδόν πεθαμένα
δώσε μου το χέρι σου κρυώνω όταν δεν σε ακουμπάω
θέλω να σε μυρίσω , να αισθανθώ που με γλυκαίνεις
ακόμα και με ένα άγγιγμα σου νιώθω πως μεθάω
σ αγαπώ μωρό μου και ότι και αν κάνεις με τρελαίνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου