χιλια κυβικα

νύχτα βαριά πανσέληνος φεγγάρι
ταξίδεψες στα αστέρια παλικάρι
δεν έστριψες ποτέ σου το τιμόνι
γεμάτο  αίματα το παντελόνι

πως μπόρεσες το τέλος να αντικρίσεις;
δεν πρόλαβες τη μανα να φιλησεις
το κράνος σου στο σπίτι παραμένει
και το φαι ζεστό σε περιμένει

μια προσευχή στη γη να σε κρατήσει
του θάνατου  σκληρά να επικρατήσει
το χρόνο πίσω γρήγορα να γυρίσει

ο δρόμος έκλεισε, σβηστή η μηχανή
μα μ ένα κλειδί και πάλι ζωντανή
τα λάθη σου εσένα   μόνο τιμωρούν
τους γύρω σου ελάχιστα  αφορούν

κορνίζα έγινες στων συγγενών τα σπίτια
η σάρκα  σου τροφή για τα σπουργιτια
και η ψυχή στον ουρανό βαδίζει
με το θεό για σένα καυγαδίζει

μια προσευχή στη γη να σε κρατήσει
του θανατου  σκληρά να επικρατήσει
το χρόνο πίσω γρήγορα να γυρίσει