Ελλας του 13

πορεία ανθρώπου με άγνωστη κατεύθυνση
μηδενικών λοιπών στοιχείων χωρίς ούτε διεύθυνση
τα ρούχα του, το σώμα του γεμάτο χαρακιές
δείχνει να μην πονάει να αψηφά τις μαχαιριές

περαστικοί που τον κοιτούν στα μάτια, τον φοβούνται
μα όλο και πλησιάζουνε και άλλοι αφικνούνται
εκείνος να πεθαίνει και με ζεϊμπέκικο να χαιρετά
και ο κόσμος δίπλα να σκέφτεται τον φαγαν τα ερπετά

δάκρυσε ακόμα κ ο ουρανός
και τις σταγόνες του στη γη δανείζει
πέθανε ο ήρωας του ο βραδινός
 και συ νομίζεις  ψιχαλίζει

ο κρατικός γιατρός να τον παρακαλά να ζήσει
και να σταθεί στα πόδια του να μην φυγομαχησει
η λύση για το πρόβλημα δεν είναι να πεθάνει
παρομοιάζει τη ζωή σαν μια ζαριά που χάνει

ξεψυχισμένο το κορμί του πόνου ιαχή
είναι στιγμές που και ο Θεός κάνει προσευχή
για αυτόν που απέρριψε τα λόγια τα φευγάτα
και τώρα πια μυρίζει σοκολάτα

εικόνες που  το φεγγάρι είδε σιωπηλά
μα σαν αντάμωσε τον ήλιο  ξέχασε
αν και μάρτυρας δεν θέλει να μιλα
το δρόμο για τη δύση έχασε