έρχεται το σκοτάδι

το παραμύθι στέγνωσε από νεράιδες του δάσους

σαγηνεύτικε από ανήθικους κομπάρσους

στοιχειώσε τις παιδικές μου ιστορίες

έρχονται χρόνια δύσκολα, δικτατορίες

με ξύπνησαν οι μυρουδιές της στάχτης

τριβελίζουν το μυαλό σαν σφάχτης

έκαψαν ακόμα και το φτωχό μου μερτικό

με αρρώστησαν χωρίς να υπάρχει γιατρικό

τα όνειρα μου κρύφτηκαν, ξεπρόβαλε σκοτάδι
και οι πηγές στενέψανε, βγάζουμε αίμα απ το πηγάδι
και όποιος διψασει δεν πρόκειται να βρει νερό
αργοπεθαινουμε σε μέλλον ζοφερό

ξεχασμένες προσευχές ανακαλώ στη μνήμη
μα η κοινωνία μου προστάζει να γενω αγρίμι
για να ξεσκίσω σάρκες που μου στέρησαν πνοή
γιατί ακόμη και ο καλός θεουλης με αγνοεί

κουράστηκα, απογοητεύτηκα ψοφήσανε πια τα περιστέρια
έπαψα να κοιτώ τον ουρανό, να ψάχνω  πεφταστέρια
γρατζούνισα για λίγο τη κιθάρα
και αποχαιρέτησα  το κόσμο με κατάρα

Φεγγάρι

Αγαπητό μου ημερολόγιο

δάκρυσα  σαν έβλεπα να φεύγει το φεγγάρι

το είχα βάλει στα σκαριά να του ζητήσω χάρη

να με έχει για παρέα στο βραδινό του το ταξίδι

δεν θα το ενοχλούσα αρκετά, ήθελα μόνο ένα στασίδι

μα εκείνο δεν σταμάτησε δεν κάθισε να του μιλήσω

μάλλον θα τρόμαξε να μην το απειλήσω

φοβήθηκε, ξέροντας πως οι άνθρωποι γουστάρουν να μισούνται

και έχουν στο αίμα τους το ψέμα ακόμα και αν φιλιούνται

ούτε και κείνο καταδέχτηκε να μοιραστούμε δυο στιγμές
λες και η παρέα μου τιμάται με λεφτά, κοστίζει σε δραχμές
εγώ  απλά ήθελα να μου κρατήσει λίγο συντροφιά
να μπλέξω στη μαγεία του, να πάρω ομορφιά

πάει, αύριο πάλι θα επιχειρήσω εκ νεου μια προσπάθεια
και ισως να καταλάβει πως στρέφομαι σε κείνο με συμπαθεια
και αν οχι; δεν πειραζει συνήθισα να με υποτιμούν
να αδιαφορούν για το τι κανω να μην με προτιμούν

ως τοτε καληνύχτα!

των ισχυρών πορνεία

αρνούμαι τα κουστούμια και τους ανθρώπους με γραβάτα

μπορεί να ναι ντυμένοι κυριλέ και να περνούν χλιδάτα

μα η περιουσία τους βασίζεται σε βρώμικα λεφτά

και όταν δεν είναι τίμια τα χρήματα δεν είναι ζηλευτά

περιφέρουν σε νεοκλασικές στοές τα ακριβά τους πούρα

απομακρύνουν από δίπλα τους την κάθε λαικούρα

και συνηθίζουν να συχαίνονται εργάτες και πληβείους

καρπώνοντας το κόπο τους, τους θέλουν ηλίθιους

κίβδηλες οι δωρεές με μπόλικη διαφήμιση στο στόρι

πανέξυπνο το τέχνασμα να βγαίνουνε με έκπτωση οι φόροι

και από πίσω οι σακούλες μαύρες με ευρώ γεμάτες

εμένα μου βρωμάνε και ας δείχνουν μυρωδάτες

όταν ο Θεός μοίραζε δικαιοσύνη μας έκλεψε στο ζύγι

είναι το ένα χιλιοστό, σαν ποσοστό είναι λίγοι

μα δεν τους πολεμά κανείς, το χρήμα über alles

ο καπιταλισμός τους στήριξε και στους φτωχούς κρεμάλες 

έτσι τους θέλει η ιστορία, οι έχοντες  πολύ το χρήμα

να έχουν τους γύρω τους ξεψυχισμένο θύμα

να απομυζούν κάθε ελπίδα να αλλάξει η κοινωνία

στα λεξικά αναγράφεται των ισχυρών πορνεία

και όμως γουστάρω

βρείτε φωτιά να ανάψω ένα τσιγάρο
θέλω απόψε φωναχτά να ανταμώσω χάρο
και όμως γουστάρω, αχ πως γουστάρω!

αυτόν τον άδικο ντουνιά οφείλω να αποφύγω
στου θάνατου να προσφύγω
και όμως θα φύγω, ναι ρε θα φύγω!

γέμισαν δάκρυα οι ευχές
φεύγουν με αίμα οι προσευχές
δεν έχω άλλες αντοχές, φύγαν οι αντοχές!

κάποτε είχα ονείρατα μια βαλίτσα ελπίδα
μα ο καιρός την έσκισε, έχασα τη σφραγίδα
πλησιάζει καταιγίδα, μυρίζω καταιγίδα!

ακόμα και το τέλος μου γιορτάζω μοναχός
πίστευα πως είναι το σωστό να είσαι αγαθός
και ήμουν φτωχός, πολύ φτωχός!

 δυο βήματα και αντίο, μάγκες αντίο!