ΝΕΚΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Ήχος σκοτάδι πόνος
Μέρα αέρας χώμα
Λέξεις ακαθόριστα δοσμένες
Βήματα στη πόρτα
Κενό στη ψυχή
Κι ο ήχος του σκοταδιού με πληγώνει
Σα χώμα που σκέπασε τα πάντα
Σαν αέρας που διαπερνά το κορμί μου
Ακαθόριστα βήματα ενός κενού κόσμου
Και η πόρτα ανοίγει
Νερό θηλιά μαρασμός
Ήλιος τοπίο ζωγραφιά
Οι φίλοι μου κλαινε
Κάτι δυνατό πλησιάζει κοντά μου
Λουλούδια μυρίζουν ήρθε η άνοιξη
Ξάφνου το τοπίο βάρυνε
Και οι σταγόνες της βροχής
Ζωγραφίζουν ψεύτικα τοπία άνοιξης
Μα το κλάμα των παιδιών
πλησιάζει τα αυτιά μου
Θάνατος δάκρυ αντίο
Μνήμα πένθος αλήθεια
Επικρατεί ηρεμία
Ο χρόνος τελειώνει
Κάποιοι περιμένουν
Ένα δάκρυ πέφτει λέγοντας αντίο
Μα δεν άκουω τίποτε
Εγώ πλησιάζω την αλήθεια
Που με περιμένει
τώρα που τελείωσε ο χρόνος
τώρα που η αρχή έγινε τέλος
και το τέλος αρχή
